پرتو پیوندزنی جاذب برای بهبود ظرفیت جذب فلز نیکل از محلول‌های آبی: کیتوزان/ پلی‌وینیل الکل پرتو پیوند زده شده با اکریلیک اسید

پیوندزنی روشی مفید برای افزایش ظرفیت جذب جاذب‌های پلیمری از طریق پیوند گروه‌های عاملی مناسب بر روی پلیمر پایه است. هدف این پژوهش، بررسی اثر پرتو پیوندزنی اکریلیک اسید بر روی فیلم جاذب کیتوزان/ پلی‌وینیل الکل شبکه‌ای به منظور افزایش میزان جذب فلز نیکل از محلول‌های آبی بود. برای انجام این مهم، مونومر اکریلیک اسید با استفاده از اثر پرتو گاما بر روی فیلم‌های کیتوزان/ پلی‌وینیل الکل شبکه‌ای، پیوند زده شد. اثر دز پرتو بر روی درصد پیوند مورد مطالعه قرار گرفت. ساختار شیمیایی جاذب با استفاده از طیف‌نمایی تبدیل فوریه‌ی زیر قرمز (FTIR) ارزیابی شد. آزمایش‌های جذب نیکل بر روی جاذب با تغییر متغیرهایی چون pH محیط، دز پرتو و غلظت اولیه‌ی محلول حاوی نیکل، به روش ناپیوسته انجام شد. مدل‌سازی جذب با استفاده از هم‌دماهای لانگمویر و دوبینین- رادشکویچ به انجام رسید و داده‌های آزمایشگاهی با مدل لانگمویر نسبت به مدل دوبینین- رادشکویچ بهتر برازش شدند. در نهایت، نتایج، بهبود میزان جذب فلز نیکل، از طریق پرتو پیوندزنی اکریلیک اسید به عنوان یک گروه عاملی اکسیژن‌دار بر روی فیلم کیتوزان/ پلی‌وینیل الکل شبکه‌ای را به اثبات رسانید.